Nederlanders in het SalzburgerLand aan het woord

Sylvia Offermans, zangeres in het Landestheater

Sinds 1987 woont Sylvia Offermans in het SalzburgerLand. Ze was net afgestudeerd aan de Akademie für Tonkunst in Darmstadt, in de richting opera, toen ze een telefoontje kreeg van het Landestheater in Salzburg dat ze wel iemand konden gebruiken. Ze pakte haar koffer en ging naar Salzburg om er vervolgens niet meer weg te gaan. Inmiddels woont ze met man en kinderen in Bergheim, een klein dorpje ten noorden van Salzburg. Sylvia vindt de combinatie van stad en dorp heerlijk. Bijna elke dag is ze wel in Salzburg te vinden. „In het centrum voel je de historie.“ aldus Sylvia. „Vooral bij de burcht Hohensalzburg en op het Domplein kan ik me goed voorstellen hoe het hier vroeger was. Dan denk ik aan Mozart, en aan de voorstellingen en opera´s die we met het theater spelen. Die zijn ooit voor het eerst hier gespeeld.“ Eén van de allerleukste plekken in de stad is voor Sylvia het Marionettentheater waar stukjes van opera´s uitgevoerd worden. “Dat doen ze zo goed, dat je op een gegeven moment vergeet dat je naar poppen zit te kijken. Hier kun je je echt laten betoveren.“ Maar het is voor haar de combinatie met de natuur die het plaatje compleet maakt. „Op mooie dagen trekken we er dan ook vaak op uit. Naar de Mattsee of de Wolfgangsee, allebei prachtige meren in SalzburgerLand. Als de avond valt zie je vaak mensen op de rotsen barbecuen en een biertje drinken. Dan kom je meteen in de vakantiestemming.“

Gijs Olde Loohuis, snowboardleraar

Het is nooit een jongensdroom geweest van Gijs om in het SalzburgerLand te gaan wonen. De reden dat Gijs in St. Johann in Salzburg terecht is gekomen, is puur toeval. Hij vond er een skischool waar hij het hele winterseizoen snowboardles kon geven. Nog maar vijf jaar geleden stapte hij voor het eerst op een snowboard. „Dat voelde na drie keer al zo goed dat ik wist dat ik mijn Anwärter wilde halen, je ski- of snowboardlerarendiploma.“ Gijs volgde de cursus op de gletsjer van de Kitzsteinhorn in Kaprun en gaf twee weken les in Obertauern. Nu woont hij de hele winter in St. Johann. „De omgeving is hier niet alleen uitermate geschikt voor wintersport, het ziet er ook nog eens schitterend uit.“ Samen met een stuk of vijftien andere skileraren woont hij in een groot huis in het centrum en geeft hij zes dagen per week les. „Op zaterdag ben ik meestal vrij en ga ik zelf de piste op. Vanuit St. Johann ben je zo in Wagrain of Flachau. Behalve après-ski zijn ook genoeg andere dingen te doen. Zo zijn we naar het wereldkampioenschap skiën gaan kijken in Flachau en bij het schansspringen in Bischofshofen.“ Het skigebied van Obertauern spreekt Gijs net iets meer aan, maar ook in St.Johann is het erg geschikt voor snowboarders. „Als ik in de stoeltjeslift zit en voor me uit staar, zie ik mezelf hier zeker in de zomer terugkomen. Wandelen, mountainbiken, een mooie huttentocht maken. Volgens mij vermaakt ik me hier wel.“

Mark Kleinmeulman, verkoopleider

Mark is in Oostenrijk terechtgekomen vanwege zijn vrouw, die toen nog zijn vriendin was. Zij had al een paar jaar in Oostenrijk gewoond. Toen Mark haar in Nederland leerde kennen, wilde ze al vrij snel terug. Hij besloot de stoute schoenen aan te trekken: „Alles wat ik toen verder had, heb ik achter me gelaten. Een goede baan, een fijn appartement. Leuke vrienden. Ik heb er geen moment spijt van gehad.“ Inmiddels wonen ze met twee kinderen in Puch, een klein dorpje vlak bij Hallein waar ze volledig zijn opgenomen in de lokale gemeenschap. „Mensen zien ons niet als buitenstaanders, hier voelen we ons thuis.“ Op mooie dagen is de familie veelal in de bergen of aan één van de meren in de omgeving te vinden. Zo speelt het leven zich voor een groot deel buiten af. ´s Winters wordt er geskied, ´s zomers wordt er vaak gewandeld in de bergen of gemountainbiket. „Het weer in de bergen kan slecht en onstuimig zijn, maar áls het een mooie dag is, dan laten we alles vallen en gaan we naar buiten. Vooral in de herfst, dan hebben we last van Schönwetterstress.“ Volgens Mark verloopt het leven in Oostenrijk in een fijn tempo, minder gehaast en gejaagd dan in Nederland. Ook wordt er naar elkaar omgekeken. „De kans is groot dat we hier nooit meer weg gaan. Wat de meeste mensen alleen op vakantie zien en ervaren, hebben wij hier elk dag. En dat verveelt geen moment.“

Inez Reichl-de Hoogh, stadsgids

De eerste keer dat Inez Salzburg zag, weet ze nog precies: „Ik kwam met de trein over de brug, zag de rivier liggen, met de bergen er omheen en alles was groen. Ik was verkocht.“ De reden dat ze Salzburg bezocht was een man, nu haar man, een geboren Salzburger. Zo heeft ze ruim vijfentwintig jaar geleden de stad en de omgeving door de liefde leren kennen. Een prachtige manier om een romantische omgeving te leren kennen. „In de zomers gingen we vaak zeilen op de meren, zo mooi. Dan nam hij een flesje Schlumberger mee, een soort sekt. Of we aten vers gevangen vis uit de Wallersee, om daarna nog lekker te zwemmen. Of we liepen langs Schloss Leopoldskron, door bergweiden die vol stonden met bloemen. Ja, het was heel Sound of Music allemaal.“ Daarna waren de bergen aan de beurt en alle drieduizenders in de regio ging ze af. In de winter gaan ze toerskiën. „Omhoog lopen met stijgvellen om dan in alle vrijheid naar beneden te skiën. De natuur speelt hier zo´n belangrijke rol, daar zijn de Oostenrijkers heel verbonden mee.“ Inez woont met haar man en twee kinderen aan de rand van Salzburg, aan de voet van de Gaisberg. Ze kent Salzburg en omgeving beter dan wie ook. Dat komt door haar werk als gids. „Inmiddels ben ik woordvoerster van alle stadsgidsen hier, maar zo af en toe geef ik zelf ook nog steeds rondleidingen. Dat is absoluut geen straf, met zoveel schoonheid.“

Coen Weesjes, bergwandelgids

Jarenlang ging Coen met zijn ouders op zomer– en wintersportvakantie naar Filzmoos, een klein bergdorpje aan de voet van de Bischofsmütze. Later ging hij er ook alleen of met vrienden heen en het duurde niet lang tot hij gevraagd werd om als skileraar een seizoen te komen werken. „Ik had net een huis gekocht en had een leuke baan maar toch begon er iets in mij te kriebelen en vertrok ik voor vier maanden naar Oostenrijk.“ Niet alleen de veelzijdigheid van het landschap maar ook de vriendelijkheid van de mensen heeft er voor gezorgd dat Coen bleef. „De mensen hier zijn vriendelijk en hebben altijd wel tijd voor een praatje, ook al is het midden in het seizoen. Ze zijn eigenlijk zoals het landschap: De omliggende bergen zorgen voor saamhorigheid in het dal maar zijn toch niet zo hoog, dat men niet relatief snel een wijdse blik krijgt. De verbondenheid met het landschap en de tradities is erg groot.“ Inmiddels woont Coen er 14 jaar en is met een Oostenrijkse getrouwd. De bergen van het SalzburgerLand heeft hij leren kennen als zijn eigen broekzak. Als bergwandelgids, skileraar, fotograaf en bergredder is hij nagenoeg elke dag in de natuur van het SalzburgerLand onderweg. „Als je mensen de mooiste en meest veelzijdige landschappen mag laten zien en je merkt dat het niemand koud laat, dan voel ik me bevoorrecht hier te mogen wonen.“