Pokonanie szlaku turystycznego na zjeżdżalniach sprawia frajdę wszystkim członkom rodziny © © Wildkogel-Arena Neukirchen & Bramberg
Na początku czeka na nas Liesl i, szczerze powiedziawszy, do końca jej nie ufam. Liesl ma 36 metrów długości i pokonuje 14 metrów w dół pod kątem 28 stopni. Trochę stromo. Wiedzą o tym narciarze i wiedzą skialpiniści. Od nachylenia 28 stopni nie da się tak po prostu podejść pod górę, ale potrzebna jest niezła wprawa w pokonywanie zbocza „jodełką” Liesl oznakowana jest na czerwono, czyli jako „umiarkowanie trudna”. Gdybym miała na nogach narty, to bym się z niej śmiała. Bez problemu! Ale ja mam tylko matę. Żadnych kijków, żadnych krawędzi, żadnej techniki. A Liesl to nie stok, lecz zjeżdżalnia. Jej polerowana nierdzewna stal połyskuje w słońcu. Do tej pory nie zdawałam sobie sprawy, że zjeżdżalnie to nie obiekty zabawowe, a sprzęt sportowy. Ale oczywiście nie mogę teraz stchórzyć.
Dwutorowa zjeżdżalnia ze stali nierdzewnej na szlaku ze zjeżdżalniami w Wildkogel-Arena © Wildkogel-Arena
Idę więc na przysłowiowy żywioł. Siadam na grubej macie poślizgowej, biorę w ręce przymocowaną do niej taśmę i pędzę na pupie w dół. Prędkość jest zawrotna! Większa niż myślałem, a moje serce łomocze silniej na każdym zakęcie. Kiedy docieram do celu, wszystko mam na miejscu. Choć na twarzy pozostał mi niewyraźny grymas i odczuwam wielką ulgę. Pierwszy z dziesięciu zjazdów pokonałam pomyślnie. Gorzej już być nie może. I rzeczywiście, nie ma już mowy o strachu! Ze żlizganiem się na zjeżdżalni jest najwyraźniej tak, jak z innymi rzeczami z dzieciństwa, które robiło się kiedyś bez zastanowienia, bo były oczywiste. A potem poszły w zapomnienie. Ciało i mózg powoli zaczynają sobie wszystko przypominać. Strach ustępuje pomału miejse uczuciu radości. Po tym, jak pokonałam również Hias, 29-metrowa Heidi to już dziecinna igraszka. Ślizganie się jest fajne, prawie o tym zapomniałam!
Możesz odtworzyć ten film, naciskając na przycisk poniżej. Przez aktywację integracji przeglądarka wymieni dane z właściwym dostawcą zewnętrznym. Obecna strona nie ma wpływu na treść, rodzaj, przechowywanie i przetwarzanie tych danych ani dostępu do nich. Klikając na przycisk, zezwalasz na plik cookie agreedtoyoutube. Zgodę na wykorzystanie tego pliku możesz odwołać w ustawieniach prywatności i bezpieczeństwa.
I tak nowo powstały szlak zjazdowy w Wildkogel Arena jest nie tylko szczególnie pięknym sposoben zejścia z gór, ale także świetną zabawą zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Podczas gdy dzieci z entuzjazmem zjeżdżają w dół po zjeżdżalniach z nierdzewnej stali, dorośli uczą się znów w zabawie pójć na żywioł, oddać kontrolę, poddać się grawitacji i prędkości. Wyluzować się! A hasło „wyluzuj się”- to najlepsze motto na wakacje.
Pod górę podchodzimy pieszo lub wjeżdżamy kolejką, drogę w dół skraca nam możliwość ślizgania się po zjeżdżalniach © Wildkogel-Arena
Odciniki szlaku, prowadzące od jednej zjeżdżalni do kolejnej, prowadzą malowniczą ścieżką w dół, wiosącą przez idylliczny górski las. Na skraju ścieżki rosną jagody, na gałęziach powiewają porosty drzew, a ręcznie rzeźbione ławki zapraszają na odpoczynek. Od środkowej stacji kolejki Wildkogelbahn na wysokości 1644 m n.p.m. wędruje się bądź gościńca Stockenbaum, pokonując w sumie 500 m wysokości. Jeśli szybko pokonasz trasę zjazdu, zajmie ci to dobrą godzinę. Nie jest to jednak zalecane, bo zjeżdżalnie są tak fajne, że warto podejść pod górę i powtórzyć zjazd. Zachęcają do tego szczególnie „Max i Moritz”, „Hansel i Gretel” oraz „Sissi i Franz”. Mają one podwójne ślizgi, gdzie można stanąć z innym zawodnikiem do indywidualnej rywalizacji. A to zwykle wymaga rewanżu.
Szlak zjazdowy w Wildkogel-Arena wpisuje się doskonale w ofertę familijną obu kurortów Parku Narodowego, Neukirchen i Bramberg. Tu, gdzie zimą prowadzi w dół do doliny najdłuższy na świecie oświetlony tor saneczkowy, latem można zjeżdżać w sposób przyjazny dla środowiska. Całkowicie bez bez zużycia energii i hałasu. Albo co to było z Juchą podczas ślizgania się? Wszystko to jest zgodne z filozofią Neukirchen am Großvenediger, które jest jako kurort „alpejską perłą” i przywiązuje dużą wagę do zrównoważonego rozwoju i takiejż mobilności. W Brambergu także można zjechać w dolinę w sposób przyjazny środowiskowi – na mountaincartach.
Szlak ze zjeżdżalniami jest wspaniałym wariantem pokonania górskiego zbocza w na wesoło. Jest zarówno nagrodą za podejście pod górę, jak i punktem kulminacyjnym każdej wędrówki. To także świetna zabawa i niezwykłe przeżycie dla rodziny z dziećmi.
Informacje praktyczne
Szlak zjeżdżalni bierze początek przy pośredniej stacji kolejki na wys. 1644 Meter i wiedzie do gościńca Stockenbaum na 1160 m. Szlak jest przyjazny dla dzieci, które potrafią korzystać ze zjeżdżalni. Ze zjeżdżalni można korzystać dowolną ilość razówz, ale także obejść je dookoła. Wjazd do góry jest dla posiadaczy Nationalpark Sommercard i i książeczki wędrownej bezpłatny. Dziei do szóstego roku życia jeżdżą kolejką gratis.
Zjeżdżać można tylko na matach, które można wypożyczyć przy pośredniej stacji kolejki za 2 euro. Szlak i zjeżdżalnie dostępne są w godzinach pracy kolejki godzinach pracy kolejki – jednak wyłącznie przy dobrych warunkach pogodowych. Z gościńca Stockenbaum wędrujemy ostatnie metry wysokości ok. jednej godziny do kurortu Neukirchen lub jedziemy autobusem (gratis dla posiadaczy Karty Parku Narodowego, dla innych osób za niewielką opłatą).
Nasza rekomendacja: Ślizgaj się codziennie! Za każdym razem jest coraz śmieszniej!
Zjeżdżając szlakiem zjeżdżalni docieramy u celu do gościńca Stockenbaum © Wildkogel-Arena
